Και όμως ήρθε η ώρα για το τελευταίο Update. Ο Ανδρέας παρόλο που προηγείτο στην πρόοδο ων εργασιών
μου άφησε χώρο για να σας παρουσιάσω μια τεχνική που εφαρμόσαμε και οι δύο, (την ξεπατίκωσα από το AF) και αποτελούσε μονόδρομο στη περίπτωση μας.
Πάμε να διηγηθούμε την ιστορία, βγαλμένη από την καθημερινότητα του μοντελιστή. ;D
Αργά το βράδυ, ο ήρωας της ιστορίας μας είναι κολλημένος στην οθόνη του ΗΥ και μελετά τον διάχυτη της GTO.
Ωραία σιγομουρμουρίζει, με ένα μαύρο σεμι-ματ την βγάλαμε καθαρή
Και κάπου εκεί, ανακαλύπτει μια χίντεφ(ι) εικόνα, ικανή να του χαλάσει το βράδυ. Τι μαύρο και πράσινα άλογα. Κάρμπον είναι, την ατυχία μου...
Κι ενώ αναρωτιόταν πως στο καλό θα μπορούσε να αναπαρασταθεί αυτό το πράγμα, η κατάσταση χειροτέρεψε.
-Ανδρούλη μου δεν έρχεσαι στο κρεββάτι μας. Είδα στο απλικεσιον ότι θα έχει ηλιοφάνεια αύριο, οπότε λέω να τινάξουμε τα χαλιά.
(γλυκιά φωνή από κρεββατοκάμαρα)-Έχω δουλειά
(απότομη απάντηση του στυλ να σκίσουμε τη γάτα)-Πάλι με αυτά τα διαβόλια ασχολείσαι. Τόσα λεφτά και τόσο χρόνος.
(αγριεμένη φωνήτου στυλ θα γίνει το δικό μου)-Έρχομαι (
ουρά στα σκέλια).
Ο διάχυτης της 599 εξακολουθούσε να τον απασχολεί περισσότερο από ότι για μια ακόμη φορά... εκείνη είχε τον τελευταίο λόγο...-Γυναίκες, μπελάς... ιδίως αν είσαι μοντελιστής... μμμ γυναίκες... λες ρε εσύ.
-Γυναίκα πάω στο μπάνιο, σε 3 θα είμαι στο κρεββάτι. Σε αγαπώ.
-Πάλι ψώνισες. Σου είπα την GT σε 1/12, ΔΕΝ θα την πάρεις...
Την αγνόησε, Η ιδέα τον είχε συνεπάρει. Έπρεπε να δράσει γρήγορα. Έτρεξε στο συρτάρι που βάζει τα παλιά καλσόν της, πήρε το πρώτο που βρήκε μπροστά του, τύλιξε τον βαμμένο μαύρο διάχυτη και έριξε μερικές ψεκασιές με burnt iron. Εβίβα...
Επιστρέφοντας στην πεζή πραγματικότητα της κατασκευής μας και αφήνοντας τον ήρωα μας να εξηγήσει τα ανεξήγητα στη σύζυγο, πράγματι το αποτέλεσμα ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα. Από μακρυά δείχνει μαύρο, όπως στο πραγματικό αλλά όταν πλησιάσει το μάτι, αποκαλύπτει την κάρμπον υφή. Το έδειξα στον Ανδρέα και συμφώνησε για την επιλογή. Βέβαια όπως θα δείτε το πήγε ένα βήμα παραπάνω άλλα δεν αποκαλύπτω αλλά
. Υπόσχομαι να υπάρξει αναλυτική παρουσίαση της τεχνικής, μόλις γίνουν περισσότερες δοκιμές.
Πάμε στα υπόλοιπα. Σειρά είχε η συναρμολόγηση του συστήματος δισκόφρενα - ζαντολάστιχα. Στις ζάντες κολλήθηκαν τα μπουλόνια (οι τσίπηδες της t2m δίνουν ακριβώς 20 - αν χάσεις ένα απλά κλαις..
.) και οι βαλβίδες. Στα φρένα μπήκαν οι δαγκάνες και τα αεροδυναμικά καπάκια τους (στα πίσω, ενώ πρέπει να είναι παράλληλα με το έδαφός, οι δαγκάνες είναι προς το επάνω μέρος του δίσκου, οπότε κολλήθηκαν υπό γωνία).
Κάπου εκεί βάφτηκαν οι σίτες (με μίξη μεταλλικών αποχρώσεων) για να προσομοιώνουν μια από τις αποχρώσεις των πραγματικών. Δεν ήθελα να τα κάνω μαύρα για να ξεφύγω από τα καθιερωμένα και για να είναι λιγότερο μουντό το τελικό σύνολο. Με αερογράφο ψεκάστηκαν τα διαφανή χρώματα στα φώτα και έγινε μια χαριτομενιά στην πίσω πινακίδα.
Ακολούθως γυαλίστηκε το αμάξωμα με τα μικρόχαρτα! και τις αλοιφές και βάφτηκαν ο χώρος του κινητήρα και τα λάστιχα των παραθύρων. Τέλος με βάση τις φώτο της πραγματικής, προστέθηκαν η χειρολαβή ανοίγματος του καπό και ο μηχανισμός ασφάλισης (τόσο στη βάση του όσο και στο καπό -δεν έβγαλα φώτο - θα το δείτε στο τελειωμένο - αν όλα πάνε καλά φυσικά). Τέλος τοποθετήθηκαν οι σίτες στο αμάξωμα και ο ουρανός του εσωτερικού. Όλα δείχνουν να έχουν πολύ καλή, για revell, εφαρμογή.
Και η ερώτηση της ημέρας. Σκέφτομαι να βάλω ασφάλειες αγωνιστικού τύπου στο καπό αλά 599XX. Τι λέτε? Λέει ή είναι καγκουριά?
Φτάνουμε σιγά-σιγά στην ολοκλήρωση. Ελπίζω να σας άρεσε η πρόοδος και να διασκεδάσατε με την ιστοριούλα
Με φιλικούς και συναδελφικούς χαιρετισμούς