The Roaring Mercedes’ 50s – ΙΙΙ 300 SLR Uhlenhaut Coupé
May 26, 2024 12:11:04 GMT 2
Post by konstantinf on May 26, 2024 12:11:04 GMT 2
Το τελευταίο δείγμα της τεχνολογικής υπεροχής της Mercedes-Benz την 10ετία του 1950 στην τριάδα αυτού του πρότζεκτ είναι η 300 SLR Uhlenhaut Coupé, το δεύτερο μοντέλο της γερμανικής LeGrand (made in China, ωστόσο…) που χρειάστηκαν 5 χρόνια για να ετοιμαστεί και να κυκλοφορήσει. Αντί άλλης εισαγωγής, στοιχεία από (ελαφρώς λογοτεχνίζον) κείμενο της Mercedes-Benz:
"Ένα όχημα για το μέλλον
Η στάση «πάντα έτσι το κάναμε» θα καθόριζε την πορεία του κόσμου αν δεν υπήρχαν τα οράματα των ανθρώπων που είχαν εμμονή με μια μεγάλη ιδέα. Η ιδιοφυΐα αυτών των εφευρετών κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο να επιμένει κανείς στο status quo και στο να κάνει άλματα που προάγουν τον πολιτισμό, την επιστήμη και την οικονομία.
Όταν το πνεύμα, η ύλη και οι δυνατότητες βρίσκονται στον σωστό αστερισμό, δημιουργείται κάτι μοναδικό. Ιδέες και αντικείμενα συμπυκνώνουν τόσο πολύ μελλοντικό πνεύμα σε τόσο μικρό χώρο που ακόμη και πολλά χρόνια μετά - μέχρι σήμερα - είναι ακόμα μπροστά από την εποχή τους. Για παράδειγμα, ο λεγόμενος «αεροκοχλίας» (vite aerea), η ιπτάμενη συσκευή που σκιτσάρησε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι το 1490. Χρειάστηκαν άλλα 450 χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί το πρώτο ελικόπτερο.
Πιο γρήγορος από τον παγκόσμιο πρωταθλητή.
Εδώ παρουσιάζεται η ιστορία ενός σύγχρονου μηχανικού - συναδέλφου του Λεονάρντο. Είναι η ιστορία του Rudolf Uhlenhaut και του αριστουργήματός του, της Mercedes-Benz 300 SLR Coupé, που θα γίνει παγκοσμίως γνωστή ως Uhlenhaut Coupé. Ο Uhlenhaut ήταν επικεφαλής της ανάπτυξης επιβατικών αυτοκινήτων στη Mercedes-Benz, η οποία περιλάμβανε επίσης το αγωνιστικό τμήμα, και ως εκ τούτου είναι και ο πατέρας της 300 SL και του Ασημένιου Βέλους W 196 R. Ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη αδυναμία και ταλέντο στην ταχύτητα, για τον οποίο υπάρχουν πολλά ανέκδοτα.
Για παράδειγμα, λέγεται ότι κάποτε ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, Juan Manuel Fangio, παραπονέθηκε στον Uhlenhaut κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος ότι το αυτοκίνητό του δεν ήταν ακόμα ιδανικά ρυθμισμένο. Ο Uhlenhaut σηκώθηκε από το τραπέζι, κάθισε πίσω από το τιμόνι με κοστούμι και γραβάτα και ολοκλήρωσε τον γύρο του Nürburgring τρία δευτερόλεπτα πιο γρήγορα από τον Fangio. «Πρέπει απλώς να εξασκηθείς λίγο περισσότερο», του είπε μετά ο Uhlenhaut με ένα σαρδόνιο χαμόγελο.
Το 1955, κάτω από τα χέρια του Uhlenhaut, δημιουργήθηκε η 300 SLR Coupé, ένα σπορ εργαλείο χωρίς συμβιβασμούς που ώθησε τις τεχνικές δυνατότητες της εποχής της στα άκρα. Ήταν το αποκορύφωμα του έργου ζωής ενός λαμπρού μηχανικού που πάντα στόχευε στο μέγιστο. Που καταπιάστηκε με την πραγματοποίηση πραγμάτων που οι σύγχρονοί του δεν θεώρησαν ποτέ καν ως πιθανότητα. Ως «εκθαμβωτική ειδική περίπτωση» στην ιστορία του αυτοκινήτου, το Uhlenhaut Coupé έγινε θρύλος τις επόμενες δεκαετίες. Ένας μύθος με καθαρό βάρος 893 κιλά, χειροκίνητο κιβώτιο 5 σχέσεων και αστρονομικούς για την εποχή 302 ίππους (222 kW).
Η γέννηση της ομορφιάς από το πνεύμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Την 10ετία του 1950 η Mercedes-Benz επιστρέφει στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ο στόχος είναι η συνέχιση μιας μεγάλης παράδοσης. Τον πρώτο αγώνα αυτοκινήτου, από το Παρίσι στη Ρουέν το 1894, κέρδισε ένα Panhard & Levassor με κινητήρα Daimler. Το νέο ξεκίνημα μετά τις προπολεμικές επιτυχίες του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ειδικά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, πετυχαίνει με πειστικό τρόπο. Το 1954, ο Juan-Manuel Fangio κερδίζει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 με μια Mercedes-Benz και κυριαρχεί ξανά το 1955. Παράλληλα με τη Formula 1, το αγωνιστικό σπορ αυτοκίνητο Mercedes-Benz 300 SLR (W 196 S) συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σπορ αυτοκινήτων το 1955 . Ο Stirling Moss κερδίζει το θρυλικό Mille Miglia σε χρόνο ρεκόρ και στο τέλος της σεζόν η Mercedes-Benz είναι πρωταθλήτρια, η πιο επιτυχημένη σεζόν μηχανοκίνητου αθλητισμού μέχρι σήμερα.
Η 300 SLR – Super Light Racing – βασίζεται στην τεχνολογία του επιτυχημένου Ασημένιου Βέλους W 196 R της Formula 1, συνδυάζοντας τις ιδιότητες ενός σπρίντερ με την αντοχή των μαραθωνοδρόμων. Τα πάντα σχετικά με αυτό το αυτοκίνητο, που αποπνέει ισχυρή κομψότητα, διαμορφώνονται γύρω από το κέντρο του κινητήρα: η ισχύς μεταφέρεται κεντρικά μεταξύ των δύο τετρακύλινδρων μπλοκ από ελαφρύ κράμα με επιχρωμιωμένες διαδρομές.
Το αυτοκίνητο που μετατρέπει τους πιλότους σε ποιητές.
Τα ανοιχτά αυτοκίνητα είναι γρήγορα, σχεδόν ασυναγώνιστα. Όμως, όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα, τόσο μεγαλύτερη είναι η καταπόνηση στην οποία εκτίθεται ο οδηγός λόγω του ανέμου και των καιρικών συνθηκών. Σε αυτό το σημείο της ιστορίας, ο Rudolf Uhlenhaut έρχεται με μια ιδέα που είναι τόσο απλή όσο και έξυπνη.
Με ένα κλειστό αμάξωμα, οι οδηγοί θα απολάμβαναν σημαντικά μεγαλύτερη άνεση στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων. Και αν η ανοιχτή 300 SLR ήταν ήδη πολύ γρήγορη, πόσο γρήγορη θα ήταν η κλειστή έκδοση με σημαντικά μειωμένη αντίσταση αέρα;
Δυστυχώς, αυτή η ερώτηση δεν θα απαντηθεί ποτέ στην πίστα. Η Carrera Panamericana 1955 ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του Μεξικού μετά το τραγικό δυστύχημα στο Le Mans και η Mercedes-Benz, στο απόγειο της επιτυχίας της, αποσύρθηκε από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό στο τέλος της σεζόν για να επικεντρωθεί στο μέλλον περισσότερο στην ανάπτυξη επιβατικών αυτοκινήτων.
Σουρεαλιστικό
Αυτό που απομένει είναι τα δύο αγωνιστικά πρωτότυπα Mercedes-Benz 300 SLR Coupé, που ονομάζονται «The Red» και «The Blue» από το χρώμα του εσωτερικού τους. Ακριβώς όπως οι γνώστες εντοπίζουν διαφορετικές εκδοχές διάσημων έργων τέχνης με βάση τις πιο μικρές λεπτομέρειες, υπάρχουν και άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τα δύο μεμονωμένα κομμάτια. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους «το κόκκινο» διέφερε από το «μπλε» στην αρχή της ζωής τους είναι ότι ο σωλήνας του ρεζερβουάρ βρίσκεται κάτω από το καπό του πορτμπαγκάζ και δεν περνάει από το πίσω τζάμι.
Τα δύο πρωτότυπα κουβαλούν μια περισσότερο από αξιόπιστη υπόσχεση: του «γρηγορότερου αγωνιστικού αυτοκινήτου που δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε αγώνα» προηγείται ο μύθος του αήττητου: το Uhlenhaut Coupé θα ήταν διαχρονικά το καλύτερο αγωνιστικό αυτοκίνητο αντοχής.
Παρά την απουσία της από τους αγώνες, η 300 SLR Coupé δεν είναι καταδικασμένη να μείνει ακίνητη - το αντίθετο. Γιατί ο Uhlenhaut χρησιμοποιεί το πιο γρήγορο όχημα της εποχής του σαν εταιρικό αυτοκίνητο. Η τελική ταχύτητα - σχεδόν 300 km/h - είναι πολύ μπροστά από την εποχή της. Για σύγκριση: τα πιο γρήγορα άλλα γερμανικά σπορ αυτοκίνητα εκείνη την εποχή μόλις έφτασαν τα 200 km/h. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, η Uhlenhaut Coupé χρειάζεται μόνο μία ώρα για να καλύψει τα 220 χιλιόμετρα μεταξύ Στουτγάρδης και Μονάχου. (Παρεμπιπτόντως, τα ραντάρ ταχύτητας εμφανίστηκαν μόλις το 1959...)
Το υπεραυτοκίνητο.
Στους ανθρώπους της εποχής που δεν μπορούν να δουν το Uhlenhaut Coupé με ησυχία, επειδή εξαφανίζεται αρκετά γρήγορα στον ορίζοντα, το αυτοκίνητο αφήνει μια σημαντική ακουστική εντύπωση. Μπορεί κανείς να πειστεί γι’ αυτό ακόμα και σήμερα σε επιλεγμένες εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας, όπως στο Goodwood ή στο Pebble Beach: Όπως και την πρώτη μέρα, το όχημα συναρπάζει με τον κολασμένο ήχο του που διαπερνάει τα κόκαλα. Για να πάρει μπροστά, απαιτείται να καθίσει στο πιλοτήριο ένας ειδικός της Mercedes-Benz Heritage.
Ο ταλαντούχος οδηγός Uhlenhaut ξέρει πώς να οδηγεί το αυτοκίνητο με τρόπο που προσελκύει την προσοχή του κοινού. Το Uhlenhaut Coupé έγινε μια σημαντική ναυαρχίδα της μάρκας Mercedes-Benz τη δεκαετία του 1950. Ο Uhlenhaut χρησιμοποιεί αυτόν τον μύθο όχι μόνο ως εταιρικό αυτοκίνητο, αλλά κυρίως για ειδικές διαδρομές επίδειξης, τις οποίες μπορούμε ακόμα να κατανοήσουμε πλήρως σήμερα χάρη στις σχολαστικές τεχνικές περιγραφές τους.
Για παράδειγμα, ο Uhlenhaut έκανε στις 29 Νοεμβρίου 1956 με το "κόκκινο κουπέ" - που ονομάζεται επίσης "νούμερο 8" λόγω του αριθμού πλαισίου του 196.110-00008/55 - μια περιοδεία σε αυτοκινητόδρομους, μαζί με τον Αμερικανό οδηγό αγώνων Paul O'Shea. Γνωρίζουμε επίσης από αυτές τις αναφορές ότι ο Uhlenhaut ήταν on the road με τον Δούκα του Κεντ στις 18 Ιουλίου 1959. Ο Δούκας σίγουρα «διασκέδασε αρκετά».
Μέχρι σήμερα, ελάχιστοι άνθρωποι είχαν τη χαρά να καθίσουν πίσω από το τιμόνι της 300 SLR Coupé, μια εμπειρία που άφησε ανεξίτηλη εντύπωση σε όλους. Το 1956, η ελβετική «Automobil Revue», η «αυθεντία» για αυτοκίνητα εκείνη την εποχή, έκανε με το πρωτότυπο μια δοκιμαστική διαδρομή 3.500 χιλιομέτρων στις Ελβετικές Άλπεις. Σε 16 σελίδες με εικόνες και κείμενο, η συντακτική ομάδα περιγράφει λεπτομερώς τη μηχανή «τολμηρής σύλληψης και εκλεπτυσμένης λεπτομερούς κατασκευής», σαν τους επιστήμονες που έκαναν μαγεμένοι νεκροτομή στον εξωγήινο του Roswell. Γιατί και η 300 SLR είναι πραγματικά ένα πλάσμα από έναν άλλο κόσμο.
Ωστόσο, παρά τα υφασμάτινα καθίσματα, το ταξίδι με το αγωνιστικό κουπέ δεν είναι ιδιαίτερα άνετο. Η θέση του καθίσματος αναγκάζει τον οδηγό σε μια περίεργη στάση βατράχου, χειρότερη από αυτή οποιουδήποτε Ιταλικού αυτοκινήτου: κάθεται πάνω από το τούνελ του κιβωτίου ταχυτήτων με τα πόδια ανοιχτά, τον συμπλέκτη στα αριστερά, το φρένο και το γκάζι στα δεξιά. Ένα πάνελ καλυμμένο με απομίμηση δέρματος χωρίζει το στενό χώρο για τα πόδια του συνοδηγού. Το όρθιο τετράκτινο τιμόνι είναι τοποθετημένο πολύ μπροστά και για μικρόσωμα άτομα είναι προσβάσιμο μόνο με τεντωμένα χέρια.
Τα όρια των τεχνικών δυνατοτήτων
Το άρθρο της «Automobil Revue» αναλύει την κατασκευή στοιχείο προς στοιχείο. Κάθε εξάρτημα προσφέρει απόλαυση για τους γνώστες, όπως για παράδειγμα «ο ‘ονειρεμένος πίσω άξονας’, για τον οποίο δεν εφείσθεισαν προσπαθειών για να υλοποιήσουν αυτό που έδειχνε να είναι το καλύτερο δυνατό με βάση τα θεωρητικά ευρήματα».
Οι ειδικοί βλέπουν στη συγχώνευση από τον Uhlenhaut της υπερσύγχρονης τεχνολογίας Formula 1 και της συμβατότητας με μεγάλες αποστάσεις το όραμα που φωτίζει το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας: «Εδώ διακρίνεται η προσπάθεια μέσω της πιο ραφιναρισμένης σχεδίασης των επιμέρους εξαρτημάτων, της επιλογής των καταλληλότερων υλικών και της χρήσης των καλύτερων μεθόδων επεξεργασίας να αγγίξει κανείς τα όρια του τεχνικά εφικτού – εδώ διδάσκεται ο σχεδιασμός οχημάτων. Ωστόσο, μια τέτοια κατασκευή έχει και την σημασία ενός ορόσημου που δείχνει πόσο μακριά μπορεί πραγματικά να φτάσει η εξέλιξη των οδικών μεταφορών.
Στη συνέχεια, η "Automobil Revue" στέλνει το "αγωνιστικό σπορ αυτοκίνητο" στα θρυλικά ελβετικά διάσελα, όπου "η ασφάλεια στις στροφές φαίνεται να αψηφά τους νόμους της φυγόκεντρης δύναμης" μέχρι ο αέρας να γίνει πιο αραιός και ο κινητήρας να ξεπεράσει τις κορυφές. Στην κατηφόρα, δοκιμάζει τα εσωτερικά φρένα τυμπάνου. Και σημειώνει ότι οι δεξιότητες του ατόμου πίσω από το τιμόνι δοκιμάζονται επίσης: «Η 300 SLR απαιτεί πολλά προσόντα από τον οδηγό της. Ψυχραιμία, γρήγορες αντιδράσεις, αίσθηση για τη μηχανή, ευπρέπεια και σεβασμό για το περιβάλλον, και τέλος αποφασιστικότητα, θάρρος και επιμονή.» Στο τέλος, ο οδηγός της δοκιμής είναι ενθουσιασμένος με αυτό το αυτοκίνητο από άλλο πλανήτη: «Από προσωπική εμπειρία προέκυψε η πεποίθηση ότι η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να ανταποκριθεί στις φαινομενικά αντιφατικές απαιτήσεις για μέγιστη ταχύτητα και μέγιστη ασφάλεια ταυτόχρονα».
Έτσι τεκμηριώνεται ο μύθος του ανίκητου αγωνιστικού αυτοκινήτου με γεγονότα: το Uhlenhaut Coupé είναι ταχύτερο από το αυτοκίνητο του παγκόσμιου πρωταθλητή της Formula 1, αξιόπιστο, κατάλληλο για καθημερινή χρήση επειδή λειτουργεί με βενζίνη υψηλής ποιότητας. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από ΤΟ hypercar του 20ου αιώνα.
Η κληρονομιά
Στις 5 Μαΐου 2022, το ένα από τα δύο 300 SLR Uhlenhaut Coupé πωλήθηκε σε έναν ιδιώτη συλλέκτη κατά τη διάρκεια δημοπρασίας που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον οίκο RM Sotheby's μεταξύ επιλεγμένων υποψηφίων αγοραστών. Τα έσοδα από τη δημοπρασία αποτελούν το κεφάλαιο εκκίνησης για το beVisioneers, τις υποτροφίες Mercedes-Benz. Το «beVisioneers» που διευθύνεται από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό και χρηματοδοτείται από την Mercedes-Benz, θα υποστηρίξει τους νέους μέσω μεταβίβασης γνώσεων, coaching και υποτροφιών στην ανάπτυξη και υλοποίηση καινοτόμων έργων στους τομείς της προστασίας του περιβάλλοντος και της απαλλαγής από τις εκπομπές άνθρακα. Το δεύτερο πρωτότυπο 300 SLR Coupé παραμένει στην ιδιοκτησία της εταιρείας και συνεχίζει να εκτίθεται στο Μουσείο Mercedes-Benz στη Στουτγάρδη."
Τεχνικά δεδομένα
Μήκος 4,35 m, Πλάτος 1,75 m, Ύψος 1,115 m, Βάρος (κενό) 893 kg, τροχοί εμπρος 6.00 x 16, Τροχοί πίσω 7.00 x 16, Ισχύς 302 PS @ 7450/min, Ροπή 311 Nm @ 5950/min, Διάμετρος x διαδρομή εμβόλου 78 x 78 mm, Κυβισμός 2976 cm3, Συμπίεση 9:1.
Κινητήρας: Τετράχρονος 8κύλινδρος εν σειρά, δύο δεσμοδετικές βαλβίδες ανά κύλινδρο, δύο εκκεντροφόροι επί κεφαλής. Απευθείας ψεκασμός βενζίνης, λίπανση ξηρού κάρτερ.
Μετάδοση: Έξοδος ισχύος στο μέσο του κινητήρα, ξηρός συμπλέκτης ενός δίσκου, κιβώτιο 5 ταχυτήτων με ευθύγραμμα γρανάζια, κίνηση στον πίσω άξονα, επιλογή σχέσης ανάλογα με τον τύπο της διαδρομής.
Αμάξωμα/Αναρτήσεις: Πλέγμα από χαλυβδοσωλήνες με αμάξωμα από ελαφρό κράμα, ανεξάρτητη ανάρτηση με διπλά τρίγωνα εμπρός, ταλαντούμενος άξονας με ελατήρια ράβδου στρέψεως και υδραυλικά αμορτισέρ πίσω, υδραυλικά εσωτερικά φρένα ταμπούρων.
Το κιτ
Το κιτ της LeGrand αναπαριστά το «μπλε» πρωτότυπο, με αριθμό πλαισίου 196.110-00007/55. Η εταιρεία διαφημίζει ήδη στην ιστοσελίδα της και το «κόκκινο» με αναμενόμενη διαθεσιμότητα για τον Νοέμβριο 2024. Το κουτί είναι τεράστιο και περιέχει μια στρώση από κουτιά με πλαστικές σακούλες (κυρίως με πλαστικά κομμάτια), πάνω από μια θήκη Styrofoam που περιέχει τα μεταλλικά και τα διαφανή. Συνολικά αποτελείται από κάπου 350 κομμάτια, 432 ακτίνες και 120+ βίδες (Philips) που έρχονται τακτοποιημένες σε κουτάκια.
Τα κομμάτια έρχονται προβαμμένα, σε σαφώς καλύτερη ποιότητα από αυτά της ΙΧΟ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ορατές ραφές που θα χρειαστούν απαλοιφή και ξαναβάψιμο. Περισσότερα επ’ αυτού στην διάρκεια της κατασκευής που ξεκινάει από Δευτέρα. Να είστε όλοι καλά!
