Alfa Romeo 33TT12 1975 – MFH 1/12

[gtziaf]

Στις 12 Ιουλίου του 1975, στο Watkins Glen έπεφτε η αυλαία του World Sportscar Championship με τις δύο Alfa Romeo 33TT12 να τερματίζουν στις δύο πρώτες θέσεις, εξασφαλίζοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για την εταιρεία από το Μιλάνο, μετά από σχεδόν 10 χρόνια σκληρών προσπαθειών και εξέλιξης των Tipo 33.

Πιο πριν, η δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, στη Formula 1 το 1950 και το 1951 με τις ανίκητες Alfetta, Alfa Romeo εγκατέλειψε τους αγώνες για να αφοσιωθεί στα αυτοκίνητα GT. Έτσι με εξαίρεση της παρουσία τους σε διάφορες διοργανώσεις, κυρίως τουρισμού, οι Μιλανέζοι απείχαν ουσιαστικά από τους αγώνες για σχεδόν 15 χρόνια.
Η DNA της Alfa όμως είναι συνυφασμένο με τους αγώνες και το 1964 ο τότε πρόεδρος, Giuseppe Luraghi, αποφάσισε πως ήταν η στιγμή για την εταιρεία να επιστρέψει. Για τη δημιουργία της αγωνιστικής ομάδας εξαγόρασε την Autodelta, και ο Carlo Chiti, επέστρεψε για να αναλάβει επικεφαλής της νέας εργοστασιακής ομάδας. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε το πρόγραμμα 33 για ένα αυτοκίνητο που θα αγωνιζόταν με στόχο τις διακρίσεις και τη δημοσιότητα στο World Sportscar Championship.

Το πρώτο πλαίσιο Tipo 33 που δημιουργήθηκε από την Alfa Romeo, έφτασε στις εγκαταστάσεις της Autodelta το 1965 και το 1967 έκανε το επίσημο και μάλιστα νικηφόρο ντεμπούτο του στην ανάβαση Fleron, στο Βέλγιο. Αλλά, αυτήν την ιστορία την έχουμε ήδη διηγηθεί. (scalewheels-gr.com/thread/2345/alfa-romeo-tipo-1967-fleron)

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και οι 33 για μια δεκαετία έγιναν συνώνυμο των αγώνων αντοχής, αντιμετωπίζοντας τους κορυφαίους κατασκευαστές της εποχής, όπως οι Porsche, Ferrari, Ford, Alpine και Matra. Η μακρά πορεία εξέλιξης και νικών σε μερικές από τις διασημότερες πίστες, οδήγησε τελικά στην κατάκτηση του πολυπόθητού Παγκόσμιου Τίτλου Κατασκευαστών, από την 33ΤΤ12, το 1975. Το 1977 οι τίτλοι διπλασιάστηκαν με την υπερτροφοδοτούμενη εκδοχή του αυτοκινήτου.



Η εξέλιξη της ΤΤ12

H σεζόν του 1972 ξεκίνησε για την Alfa με την ολοκαίνουργια 33TT3. Τα πάντα στη νέα εκδοχή της 33 άλλαξαν, αφού η στόχευση πλέον ήταν οι νίκες στην γενική και οι τίτλοι. Το μόνο σημαντικό συστατικό των προηγούμενων μοντέλων που διατηρήθηκε ήταν ο V8 των 3 λίτρων, αλλά και αυτός ήταν προσωρινός αφού ο ολοκαίνουργιος flat-12 ήταν ήδη υπό εξέλιξη.
Τελικά, ο εμπνευσμένος από τον αντίστοιχο των 312PB της Ferrari, κινητήρας ήταν διαθέσιμος από το 1973 κι έπειτα. Το κιβώτιο (5 σχέσεων) παρέμεινε στον εγκάρσιο άξονα, το αμάξωμα ήταν από φάιμπεργκλας και περιελάβανε μια ενσωματωμένη πίσω πτέρυγα.



Το 1973 στο Spa Francorchamps η 33ΤΤ12 ξεκίνησε τις αγωνιστικές της περιπέτειες και συστήθηκε στον κόσμο των αγώνων. Το ακρωνύμιο “TT” σήμαινε “Telaio Tubolare” (σωληνωτό πλαίσιο), ενώ ο αριθμός 12 αποκαλύπτει τον αριθμό των κυλίνδρων του κινητήρα που απέδιδε 500 περίπου ίππους. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήρθαν, αφού τα ατυχήματα και η έλλειψη αξιοπιστίας, οριοθέτησαν τις επιτυχίες της 33ΤΤ12 κατά την πρώτη χρονιά δράσης της.

Αντιλαμβανόμενη ότι το αυτοκίνητο χρειάζεται περαιτέρω εξέλιξη για να πρωταγωνιστήσει, η Άλφα το χειμώνα βελτίωσε την ΤΤ12 σε όλους σχεδόν τους τομείς, ενώ μια ευμεγέθη κεντρική εισαγωγή αέρα, στα πρότυπα των F1 της εποχής, δέσποζε πλέον πάνω από το κεφάλι του οδηγού. Οι προσπάθειες απέδωσαν άμεσα καθώς η Alfa Romeo ξεκίνησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με μια θεαματική νίκη κάνοντας το 1-2-3 στη Monza. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, με την Matra να μοιάζει ανίκητη και έτσι η στα μισά της σεζόν του 1974, η ομάδα της Autodelta αποχώρησε από το πρωτάθλημα για να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στο 1975.

Παράλληλα η ομάδα ξεκίνησε συνεργασία με τον Γερμανό Willi Kauhsen ενώ οι βελτιώσεις στόχευαν στη μείωση του βάρους και την αξιοπιστία. Στην αρχή της σεζόν του ’75, οι Alfa έχασαν από τις Alpine σε Ιταλικό έδαφος, στο Mugello, αλλά απάντησαν με νίκη στην Dijon. Ακολούθησαν συνεχόμενες νίκες σε Monza, Spa Francorchamps, Enna Pergusa, Nürburgring, Zeltweg και Watkins Glen, που χάρισαν τελικά τον πολυπόθητο τίτλο. H ομάδα απείχε από το le Mans που δεν προσμετρούσε, εκείνη τη χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.



Αλλά, αντί να υπερασπιστεί το σκληρά κερδισμένο πρωτάθλημα, η Alfa Romeo επικεντρώθηκε στη Formula 1 για το 1976. Ωστόσο, το κύκνειο άσμα των 33, περιελάβανε άλλη μια εξέλιξη συνδυάζοντας τον κινητήρα flat-12 με υπετροφοδότη κι ένα νέο σασί τύπου μονοκόκ. Η 33SC12s κέρδισε όλους τους αγώνες του 1977, αφού η Porsche είχε επικεντρωθεί στο le Mans (που δεν μετρούσε στο Π.ΠΡ - η Alfa πάλι δεν συμμετείχε) και στην κατηγορία Gr. 5.

Και κάπως, με ένα Παγκόσμιο Τίτλο γράφτηκε ο επίλογος της ιστορίας των Tipo 33, της πιο θρυλικής σειράς αυτοκινήτων της Alfa Romeo, μεταπολεμικά. Ξεκίνησε με νίκη στο Fleron το 1967 και ολοκληρώθηκε με νίκη στο Salzburgring, δέκα χρόνια αργότερα, το 1977. Παράλληλα τερματίστηκε το διεθνές αγωνιστικό πρόγραμμα της Alfa Romeo για σχεδόν 20 χρόνια, πριν οι 155, στα χέρια της, Autodelta (η ιστορία είναι γνωστό ότι κάνει κύκλους, το ίδιο και τα μοντέλα μου!) κατακτήσουν τον τίτλο στο DTM.

[gtziaf]

Το κιτ της MFH
Μπορεί η σειρά Τipo 33 της Alfa, να περιλαμβάνει μερικά από τα πιο όμορφα αγωνιστικά της ιστορίας, κάτι που όμως δεν ισχύει για ΤT12, η οποία έχει ένα ιδιόμορφο στυλ. Εντυπωσιακή όταν την κοιτάς από εμπρός ή από τα ¾, αλλά περίεργη στο προφίλ, ήταν ένα από τα αυτοκίνητα για τα οποία είχα περιέργεια για το πως θα έδειχναν υπό κλίμακα, χαζευόντας την σε μια τεράστια αφίσσα στο δωμάτιο των θείων μου. Όπως και να έχει, ανεξαρτήτως αισθητικής θεωρώ θα είναι καλή παρέα για την 155, στη βιτρίνα, όταν κι αν με το καλό ολοκληρωθεί.



Η προμήθεια του κιτ έγινε μετ’ εμποδίων, αφού αν θυμάμαι καλά αγοράστηκε τον Νοέμβριο του ’20 από τον τότε χορηγό της σελίδας μου MFH Builds στο facebook, που έδινε κάποια κιτ σε προσφορά. Τελικά έφτασε στα χέρια μου στα τέλη Ιουνίου του ’21. Ο Mike έστελνε από Γερμανία, αφού η Ελβετία στην οποία κατοικεί είναι εκτός ΕΕ και το ενδεχόμενο τελωνείο, δεν ευπρόσδεκτο για κανέναν, αλλά λόγω των κλειστών συνόρων σε όλη την Ευρώπη, η αποστολή έπρεπε να περιμένει. Έτσι αφού το κιτ ταλαιπωρήθηκε μέχρι να έρθει στα χέρια μου, αποφάσισα να το ταλαιπωρήσω περαιτέρω κι εγώ στον πάγκο μου, δοκιμάζοντας παράλληλα και κάποιες νέες τεχνικές κι αισθητικές προσεγγίσεις.

Ανοίγοντας τώρα το κουτί, συναντάς λιγότερα από τα αναμενόμενα για ένα MFH στην κλίμακα μεταλλικά κομμάτια, με πολύ λιγότερα φωτοχαραγμένα συγκριτικά, αλλά και εκπτώσεις στα miscellaneous (π.χ. turned metal) κομμάτια. Από την άλλη το πραγματικό αυτοκίνητο είναι σχετικά απλό κατασκευαστικά, και οι βασικές λεπτομέρειες, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δείχνουν όλες εκεί. Στα θετικά πρέπει να αναφερθεί ότι δίνεται μεγάλο μέρος της καλωδίωσης, σε σχέση με άλλες κυκλοφορίες αλλά απουσιάζουν σχεδόν παντελώς οι χρωματικές οδηγίες. Στα μειονεκτήματα του κιτ, ίσως το πιο κρίσιμο, είναι τα πολλά στραβά μέταλλα, που θα δυσκολέψουν την συναρμολόγηση του σωληνωτού σασί, των φύλλων αλουμινίου που το ντύνουν και του αμαξώματος που δένει πάνω σε αυτά. Από την άλλη δεν υπάρχουν ούτε φτερά γλάρου, ούτε 1 εκατομμύριο πορτόνια, ούτε πολλά διαφανή για κόψιμο, και φυσικά κάρμπον κλπ, σε σχέση με τα προηγούμενα 12άρια μου.

Ανοίγοντας το κουτί συναντάς μέσες άκρες τα ακόλουθα :





















Η MFH έχει κυκλοφορήσει τρεις εκδόσεις του κιτ, οι οποίες περιλαμβάνουν εκτός από τα κατάλληλα σήματα και τις εκάστοτε τροποποιήσεις που υπήρχαν στα αγωνιστικά. Οι δύο πρώτες αφορούν την Monza του 1974, ενώ η τρίτη, το Spa του ’75. Η τελευταία αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας κατασκευής. Πιο συγκεκριμένα αφορά το αυτοκίνητο με το No.2 το οποίο κατέκτησε τη νίκη στα χέρια των H. Pescarolo / D. Bell.

Οι πρώτες δοκιμές θα ξεκινήσουν σύντομα και ελπίζω η πρώτη ενημέρωση να μην αργήσει.

Να έχετε ένα όμορφο ΣΚ

[Φάνης]

Καλή αρχή Γιώργο! Ενδιαφέρον θέμα! 

Καλό Σ/Κ! 

[kyriakos]

Καλή αρχή εύχομαι φίλε μου!

[gtziaf]

Φάνη - Κυριάκο καλημέρα

[alex78]

Υπέροχο θέμα, εξαιρετική εισαγωγή όπως πάντα και εντυπωσιακό κιτ Γιώργο, καλή επιτυχία φίλε.

[konstantinf]

Καλό ξεκίνημα Γιώργο! Μιας και βρίσκεσαι σε κλίμα Alfa, να υποθέσω πως το επόμενο θα είναι ένα αγωνιστικό της Pocher;

[gtziaf]

Αλέξη και Κώστα, καλημέρα

Αλεξ, χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρον το θέμα, αφού εγώ το θεωρούσα αρκετά αντιεμπορικό και μακρυά από τα γούστα των περισσοτέρων.

Κώστα, δυστυχώς δεν έχω κανέναν Ποχερ στα άμεσα σχέδια, αφού δεν διαθέτω κάποιο στο στοκ. Κάποια στιγμή, ελπίζω να αξιωθώ να πάρω ένα και να το φτιάξω.


Καλή και δημιουργική εβδομάδα, σε όλους.

[thierry]

Je m'installe et j'apprends.



bonne fabrication

[gtziaf]

Thank you, Thierry.

Hope it will be an interesting and enjoyable project.

[thierry]

sure, it will

[gtziaf]

Έχοντας αποφασίσει ότι αυτό το project δεν θα το δουλεύω μόνο Σαββατοκύριακο, όπως τα άλλα τρία 12άρια της Hiro που έφτιαξα, ξεκίνησα με ενθουσιασμό τις εργασίες. Πριν από αυτό τα κομμάτια οργανώθηκαν σε ανάλογα κουτιά και ξεκίνησε το καθάρισμα με το tumbler.





Η προσγείωση δυστυχώς ήταν ανώμαλη από το πρώτο στάδιο των εργασιών, όπου διαπίστωσα ότι το πάτωμα ήταν στραβό. Κανονικά θα έπρεπε να έχω ζητήσει αντικατάσταση από την hiro, αλλά η προσμονή να ξεκινήσω, με οδήγησε σε μια λάθος απόφαση, αφού όσο και να το διόρθωσα, η αποκατάσταση δεν μπορεί να είναι στο 100%. Τέλος, πάντων θα πρέπει να γίνουν προσαρμογές στην πορεία, για να διασφαλιστεί η σωστή ευθυγράμμιση. Αντιπαρερχόμενος τη στραβομάρα του σασί, οι εργασίες μετά τα αρχικά καθαρίσματα, συνεχίστηκαν με τα κλασσικά τριψίματα, το άνοιγμα εκατοντάδων τρυπών και οι κολλήσεις με εποξική για μέταλλα. Όπως μπορείτε να δείτε από τις φώτο που ακολουθούν αποφάσισα, τουλάχιστον στο σασί, τα βασικά του δομικά στοιχεία να κολληθούν εξαρχής, διασφαλίζοντας την σταθερότητα τους. Η ενέργεια αυτή επίσης, που θα μου εξασφαλίσει μια σταθερή βάση για το δοκιμαστικό στήσιμο του μοντέλου αλλά όπως είναι αναμενόμενο, δυσκολεύει το βάψιμο.

Παράλληλα με τη συναρμογή των βασικών κομματιών, προστέθηκαν μπουλόνια/βίδες σε διάφορα από τα κομμάτια και weld lines, με βάση φώτο του πραγματικού στις ενώσεις του σωληνωτού σασί.































Αυτά για σήμερα. Να έχετε ένα όμορφο ΣΚ κι ελπίζω μέσα στη βδομάδα να τη προχωρήσω και να σας δείξω κάτι την επόμενη Παρασκευή.

[alex78]

Στην καλίμπρα του κυρ-Γιώργη ουδείς αντιστάθηκε, πόσο μάλλον ένα ποταπό σασί....

Καλή αρχή φίλε, επιτέλους οι Παρασκευές μας απέκτησαν μοντελιστικό νόημα....

[Φάνης]

Και να είχες ζητήσει αλλαγή Γιώργο, πιστεύω η πιθανότητα να μην ήταν πάλι όπως θα το ήθελες πρέπει να είναι αρκετή μεγάλο για ένα τόσο μεγάλο white metal κομμάτι. Νομίζω όταν μπουν όλα τα κομμάτια σιγά-σιγά θα έρθει εκεί που το θέλεις.

Λίγο δύσκολο σε αυτή την φάση να φανούν όλες τα welds αφού είναι PE και ο συνδυασμός με το white metal δεν βοηθάει στις φωτό. Μετά το βάψιμο (θα βαφτεί?) και με λίγο wash θα αναδειχθούν.

Καλη συνέχεια και καλό Σ/Κ! 

[gtziaf]

Καλημέρα, κύριοι...

Άλεξ, δυστυχώς αντιστάθηκε και μπορεί να διόρθωσα την ευθυγράμμιση, δεν μπόρεσα να διορθώσω μια μικρή "στρέψη". Αλλά θα προσαρμοστώ σε αυτά τα δεδομένα κατά την κατασκευή.
ΥΓ. Με το καλό να βρεθείτε την Κυριακή και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία.

Φάνη, αυτό ήταν πολύ πιθανό σεναρίο. Από την άλλη, έπρεπε να περιμένω και να δω τι θα μου έρθει. Όπως είπα στον Άλεξ, θα πορευτώ με ότι έχω, αφού δυστυχώς το κομμάτι και η ζημιά είναι τέτοιας φύσης που δεν μπορεί να διορθωθεί με το καιρό. Όσο αφορά το βάψιμο, θα ασταρωθεί και θα βαφτεί κανονικά, όπως κάνω πάντα ενώ η στόχευση είναι να εφαρμοστούν πιο εκταταμένες διαδικασίες φωτοσκιάσεων, που θα αναδείξουν τις λεπτομέρειες.

Ευχαριστώ για τον σχολιασμό

[m@ster k@frer]

Καλημερα Ζωρζ,

Βουτιά στα ζορικα με το καλημερα. Σιγουρα θα το δαμασεις στο καλυτερο δυνατο σημειο.

Για το θεμα δε θα σου πω ψεμματα, not my cup of tea at all.
Δε μου αρέσει αλλά θα παρακολουθω στενα και θα τα λεμε, παλι θα μαθω πραγματακια από τη δουλεια σου.

Καλή συνέχεια φιλε!

Αγαπιος