Norton Manx 500 (1951)
Dec 7, 2016 11:17:45 GMT 2
Post by rawshooter on Dec 7, 2016 11:17:45 GMT 2
Καλησπέρα φίλοι μου 
Η δική μου συμμετοχή στο Group Build μας θα είναι η Norton Manx 500 του 1951 απο την Italeri στην 1/9
Η Norton Manx σχεδιάστηκε το 1947 και παρήχθει μέχρι και το 1962 απο την βρετανική Norton Motors Ltd. με σκοπό να αγωνιστεί στον περίφημο αγώνα Isle of Man TT στο ομώνυμο νησί. Η Norton άλλωστε είχε παράδοση σ' αυτόν τον αγώνα μιας και συμμετείχε πάντα απο την απαρχή κιόλας το 1907 μέχρι και την δεκαετία του '70.
Η Manx σχεδιάστηκε απο τον μηχανικό Joe Craig ώστε να νικήσει στον αγώνα των μονοκύλινδρων μηχανών στo Isle of Man. Το 1937 είναι πλέον δικύλινδρη και μετά απο ενα χρόνο προβλημάτων είναι πλέον έτοιμη για αγώνες. Το 1940 παύει πλέον να παράγεται ένεκα του πολέμου και η παραγωγή ξαναρχίζει πλέον το 1946. 1948 και ενα βελτιωμένο μοντέλο εμφανίζεται με νέα τηλεσκοπικά μπράτσα μπροστά και διπλά δισκόφρενα στον μπροστά τροχό. Το 1950 αλλάζει ριζικά το πλαίσιο της μηχανής και εμφανίζεται το ριζοσπαστικό πλαίσιο Featherbed που επιτρέπει το γενικό χαμήλωμα της μοτοσυκλέτας πράγμα που ωφελεί μέγιστα στους αγώνες του Isle of Man. Οι αλλαγές στην Manx δεν σταματούν και το 1953 μικραίνει η διαδρομή των πιστονιών ώστε να μικρύνει το όλο σχήμα της μηχανής και να γίνει ελαφρύτερη και πιο εύκολη στο στρίψιμο η μοτοσυκλέτα. Τέλος το 1954 η Manx ακολουθεί την μόδα της εποχής και πλέον ο κινητήρας της αποκτά οριζόντιους κυλίνδρους όμοιους σαν των Moto Guzzi & Bebelli πάντα προς όφελος του χαμηλού κέντρου βάρους.
Όμως το 1954 αποτελεί την απαρχή της απόσυρσης πολλών κατασκευαστων απο τα Grand Prix και δυστυχώς η Norton δεν είναι η εξαίρεση. Αποσύρεται απο την διεθνή σκηνή των Grand Prix και έτσι αγωνίζονται λίγες Norton Manx ιδιωτών που επιμένουν να τις οδηγούν στους αγώνες. Το 1963 κλείνει πλέον οριστικά η Norton και πωλείται.
Διαβάζοντας λίγο την ιστορία του κιτ βρίσκεις αμέσως οτι το κιτ της Italeri δεν είναι τίποτα άλλο απο τo vintage πλέον κιτ της Protar. Ακούγοντας Protar βέβαια "κουμπώνεσαι" αμέσως γιατί όλοι ξέρουμε τί εστί Protar και μάλιστα με το προσωνύμιο "vintage"!!!! Έτσι λοιπόν περιμένει κανείς πολύ "φλάς" (περίσσευμα πλαστικού σαν λεπτά φύλλα) πέριξ των κομματιών, άρα και πολύ καθάρισμα με λίμες και νυστέρια, ΌΜΩΣ ωωωωω Θεοί τίποτα!!! Τα κομμάτια είναι αρκετά καθαρά προς έκπληξη πέραν της φυσιολογικής "ραφής" που εμφανίζεται σ' όλα τα κιτ μοντελισμού παλιάς τεχνολογίας χύτευσης.
Το πλαστικό είναι αρκετά καλής ποιότητας, μαλακό ώστε να μπορεί να δουλευτεί εύκολα, με καλή λεπτομέρεια (ανάγλυφη και ενχάρακτη), τα κομμάτια δεν παρουσιάζουν σκευρώσεις (τόξα στα ίσια κομμάτια κτλ) ενώ τα διάφανα κομμάτια είναι αρκετά λεπτά (πάντα μιλώντας για κλίμακα 1/9) και καθαρά απο σημάδια, γρατσουνιές κτλ.
Μειοντέκτημα αποτελούν τα βινυλένια λάστιχα που για κάποιο λόγο είναι ιδιαίτερα μαλακά και αφήνουν "μαυρίλα" στα δάχτυλα - Μάλλον είναι θέμα αντίδρασης του βινυλίου με το λιπαντικό του καλουπιού χύτευσης
- Προσωπικά δεν μου αρέσουν και τα σήματα τα οποία αν και λεπτά είναι κάπως χοντροσχεδιασμένα με αρκετό διάφανο γύρω τους και δυστυχώς οι κυκλικές διακοσμητικές γραμμές σε μονή ενιαία "μασίφ" χαλκομανία 
Η γενική εικόνα της μηχανής είναι οτι αν και 1/9 μοιάζει μικρή σε σύγκριση με τα μοντέρνα "τέρατα" των 150+ ίππων, με αρκετό χρώμιο για αγωνιστική που όμως απορρέει τον αέρα μιας άλλης ρομαντικής, ίσως, εποχής που μάλλον μετρούσε περισσότερο το ταλέντο του οδηγού και οχι τα microchips και τα ηλεκτρονικά gadgets
Η δική μου συμμετοχή στο Group Build μας θα είναι η Norton Manx 500 του 1951 απο την Italeri στην 1/9
Καταρχάς λίγα λόγια σχετικά με την πραγματική μοτοσυκλέτα.
Η Norton Manx σχεδιάστηκε το 1947 και παρήχθει μέχρι και το 1962 απο την βρετανική Norton Motors Ltd. με σκοπό να αγωνιστεί στον περίφημο αγώνα Isle of Man TT στο ομώνυμο νησί. Η Norton άλλωστε είχε παράδοση σ' αυτόν τον αγώνα μιας και συμμετείχε πάντα απο την απαρχή κιόλας το 1907 μέχρι και την δεκαετία του '70.
Η Manx σχεδιάστηκε απο τον μηχανικό Joe Craig ώστε να νικήσει στον αγώνα των μονοκύλινδρων μηχανών στo Isle of Man. Το 1937 είναι πλέον δικύλινδρη και μετά απο ενα χρόνο προβλημάτων είναι πλέον έτοιμη για αγώνες. Το 1940 παύει πλέον να παράγεται ένεκα του πολέμου και η παραγωγή ξαναρχίζει πλέον το 1946. 1948 και ενα βελτιωμένο μοντέλο εμφανίζεται με νέα τηλεσκοπικά μπράτσα μπροστά και διπλά δισκόφρενα στον μπροστά τροχό. Το 1950 αλλάζει ριζικά το πλαίσιο της μηχανής και εμφανίζεται το ριζοσπαστικό πλαίσιο Featherbed που επιτρέπει το γενικό χαμήλωμα της μοτοσυκλέτας πράγμα που ωφελεί μέγιστα στους αγώνες του Isle of Man. Οι αλλαγές στην Manx δεν σταματούν και το 1953 μικραίνει η διαδρομή των πιστονιών ώστε να μικρύνει το όλο σχήμα της μηχανής και να γίνει ελαφρύτερη και πιο εύκολη στο στρίψιμο η μοτοσυκλέτα. Τέλος το 1954 η Manx ακολουθεί την μόδα της εποχής και πλέον ο κινητήρας της αποκτά οριζόντιους κυλίνδρους όμοιους σαν των Moto Guzzi & Bebelli πάντα προς όφελος του χαμηλού κέντρου βάρους.
Όμως το 1954 αποτελεί την απαρχή της απόσυρσης πολλών κατασκευαστων απο τα Grand Prix και δυστυχώς η Norton δεν είναι η εξαίρεση. Αποσύρεται απο την διεθνή σκηνή των Grand Prix και έτσι αγωνίζονται λίγες Norton Manx ιδιωτών που επιμένουν να τις οδηγούν στους αγώνες. Το 1963 κλείνει πλέον οριστικά η Norton και πωλείται.
Σχετικά με το κιτ
Διαβάζοντας λίγο την ιστορία του κιτ βρίσκεις αμέσως οτι το κιτ της Italeri δεν είναι τίποτα άλλο απο τo vintage πλέον κιτ της Protar. Ακούγοντας Protar βέβαια "κουμπώνεσαι" αμέσως γιατί όλοι ξέρουμε τί εστί Protar και μάλιστα με το προσωνύμιο "vintage"!!!! Έτσι λοιπόν περιμένει κανείς πολύ "φλάς" (περίσσευμα πλαστικού σαν λεπτά φύλλα) πέριξ των κομματιών, άρα και πολύ καθάρισμα με λίμες και νυστέρια, ΌΜΩΣ ωωωωω Θεοί τίποτα!!! Τα κομμάτια είναι αρκετά καθαρά προς έκπληξη πέραν της φυσιολογικής "ραφής" που εμφανίζεται σ' όλα τα κιτ μοντελισμού παλιάς τεχνολογίας χύτευσης.
Το πλαστικό είναι αρκετά καλής ποιότητας, μαλακό ώστε να μπορεί να δουλευτεί εύκολα, με καλή λεπτομέρεια (ανάγλυφη και ενχάρακτη), τα κομμάτια δεν παρουσιάζουν σκευρώσεις (τόξα στα ίσια κομμάτια κτλ) ενώ τα διάφανα κομμάτια είναι αρκετά λεπτά (πάντα μιλώντας για κλίμακα 1/9) και καθαρά απο σημάδια, γρατσουνιές κτλ.
Μειοντέκτημα αποτελούν τα βινυλένια λάστιχα που για κάποιο λόγο είναι ιδιαίτερα μαλακά και αφήνουν "μαυρίλα" στα δάχτυλα - Μάλλον είναι θέμα αντίδρασης του βινυλίου με το λιπαντικό του καλουπιού χύτευσης
- Προσωπικά δεν μου αρέσουν και τα σήματα τα οποία αν και λεπτά είναι κάπως χοντροσχεδιασμένα με αρκετό διάφανο γύρω τους και δυστυχώς οι κυκλικές διακοσμητικές γραμμές σε μονή ενιαία "μασίφ" χαλκομανία 
Η γενική εικόνα της μηχανής είναι οτι αν και 1/9 μοιάζει μικρή σε σύγκριση με τα μοντέρνα "τέρατα" των 150+ ίππων, με αρκετό χρώμιο για αγωνιστική που όμως απορρέει τον αέρα μιας άλλης ρομαντικής, ίσως, εποχής που μάλλον μετρούσε περισσότερο το ταλέντο του οδηγού και οχι τα microchips και τα ηλεκτρονικά gadgets
